«Οι εργάται να εργάζονται επί 8 ώρας» έγραψαν το 1894 στο ψήφισμα της 2ης πρωτομαγιάτικής συγκέντρωσης στη χώρα μας, οι συγκεντρωμένοι εργάτες στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Η τάξη των μισθωτών γεννήθηκε το δεύτερο μισό του 14 αιώνα. Από τότε και ως την βιομηχανική επανάσταση και το εργοστασιακό σύστημα παραγωγής η οργάνωση των εργατών απαγορευόταν και θεωρούταν σοβαρό έγκλημα. Με την ανάπτυξη του βιομηχανικού καπιταλισμού κατόρθωσαν οι εργάτες μέσα από σκληρούς μακρόχρονους αγώνες να σπάσουν την απαγόρευση και να κατακτήσουν το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι.
Αυτό έγινε για πρώτη φορά το 1824 στην Αγγλία. Στην Γαλλία μέσα από ταξικούς αγώνες και συγκρούσεις στη περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης επέβαλαν την αναγνώριση των εργατικών αγώνων. Το 1884 αναγνωρίστηκε νόμιμα το δικαίωμα των εργατών να κάνουν απεργίες και διαδηλώσεις.
Στην σύγχρονη εποχή, στο όνομα της κρίσης προσπαθούν να μας πείσουν με όλο και πιο έντονο τρόπο ότι δεν υπάρχουν κοινωνικά κεκτημένα και ότι πρέπει να πληρώσουμε εμείς για το χρέος που το κεφάλαιο δημιούργησε. Η κυβέρνηση (πλήρως συνεργαζόμενη με την γραμμή της Ε.Ε ) εδώ και ένα χρόνο επέλεξε την χρησιμοποίηση του λεγόμενου «πακέτου στήριξης» των Δ.Ν.Τ – Ε.Ε – Ε.Κ.Τ που προϋποθέτει την πλήρη στήριξη στο κεφάλαιο και την καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί εδώ και αιώνες από τους εργαζόμενους ( απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση αποζημιώσεων, μείωση μισθών κ.α. ). Είναι ξεκάθαρο πλέον σε όλους ότι η πολιτική που με τις ευλογίες Ν.Δ – ΛΑ.Ο.Σ – Σ.Ε.Β ακολουθεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι πολιτική που έχει απέναντι της όλους εμάς, τον κόσμο της δουλειάς. Μια πολιτική η οποία για να ανατραπεί είναι απόλυτα αναγκαίο να βρει απέναντι της τους ανατρεπτικά προσανατολισμένους αγώνες εργαζομένων – νεολαίας. Μια συντονισμένη προσπάθεια όπου θα έχει ως στόχο την οριστική ανατροπή αυτής της πολιτικής, την έξοδο από Δ.Ν.Τ – Ε.Ε – ευρωζώνη - ΝΑΤΟ, τις αυξήσεις στους μισθούς, την πλήρως δημόσια και δωρεάν παιδεία αλλά και υγεία καθώς και την μη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Για να γίνει αυτό όμως απαιτείται ένα μαζικό κίνημα και κοινή δράση απέναντι σε αυτή την πολιτική και στη βάση των εργατικών συμφερόντων. Ένα κίνημα όπου θα έχει ως κύτταρο του τα πρωτοβάθμια σωματεία και τους ίδιους τους εργαζόμενους μακριά από κομματικούς συνδικαλισμούς και κομματικές περιχαρακώσεις, που θα συγκρούεται με την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης-Ε.Ε-κεφαλαίου.
Ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί να το εκφράσει η ξεπουλημένη ηγεσία των Γ.Σ.Ε.Ε-Α.Δ.Ε.Δ.Υ αλλά ούτε και η κομματικοποιημένη λογική του Π.Α.ΜΕ. Πάνω στην προηγούμενη λογική και την αναγκαιότητα της ταξικής και αγωνιστικής ανασυγκρότησης τους εργατικού κινήματος δημιου-ργήθηκε ο «Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων» και ο οποίος κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Μπορεί η καθιέρωση του 8ωρου να μη σήμανε και την αποδέσμευση από την καπιταλιστική σκλαβιά αλλά χωρίς αμφιβολία, το ματωμένο πουκάμισο των εξεγερμένων εργατών του Σικάγο τροφοδότησε την πάλη των εργατών και επέβαλε μια καλύτερη ζωή που «τους μεταμόρφωσε από ζώα σε ανθρώπους» όπως έλεγαν. Γιατί κανένας αγώνας δεν πήγε χαμένος παρά μόνο αυτός που δεν έγινε ποτέ. Τα δικαιώματα των εργαζομένων που θέλουν τώρα να καταργήσουν εν μια νυκτί το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο έχουν κερδηθεί με μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες όπως αυτός που πραγματοποίησαν οι εργάτες του Σικάγο. ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΕΙ ΟΥΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ.
Για αυτό αγωνιζόμαστε, δεν συναινούμε, δεν σωπαίνουμε, συνεχίζουμε την ταξική πάλη για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής Κυβέρνησης - Κεφαλαίου -Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 11 / 5 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΤΑ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ
Μαχόμενη ΑΡιστερή Κίνηση Σπουδαστών
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση
