Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΝΤΙ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑΤΟΣ...

Επιτέλους, μετά από πολύ κόπο (φροντιστήρια, εξετάσεις κλπ) οι προσπάθειές σου απέδωσαν καρπούς και κατάφερες να περάσεις σε μια σχολή! Με θάρρος και κουράγιο προσπαθείς να βρεις τις γραμματείες της σχολής για να κάνεις την εγγραφή σου. Περιμένοντας στην ουρά (και απαντώντας στις προσευχές σου για βοήθεια) διάφοροι καλοσυνάτοι τύποι - μέλη κομματικών παρατάξεων -είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν να γραφτείς, να σου δώσουν σημειώσεις, να σε κεράσουν καφέ, να πάρουν το τηλέφωνό σου και γενικά να σου δείξουν πόσο καλά παιδιά είναι… Και τα θαύματα συνεχίζονται, αφού οι καθηγητές σου θα σου λένε πόσο φοβερή είναι η σχολή που πέρασες και τι καταπληκτική επαγγελματική προοπτική που έχεις σαν αυριανός εργαζόμενος!
Μάλλον δε θα σου πούνε για την εντατικοποίηση, για τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές και φυσικά δε θα σου μιλήσουν για τα δικαιώματά σου… Δε θα σου πουν για την ανυπαρξία εστιών, για την αντιλαϊκή πολιτική που ασκείται όλο αυτό το διάστημα και τη στάση συνενοχής που αυτοί κρατάνε. Και όλα αυτά είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Με τους νόμους που προώθησε η κυβέρνηση με της εντολές της Ε.Ε αλλά και συνεχίζει να προωθεί, η λειτουργεια και τα πτυχία υποβαθμίζονται και διασπώνται διαρκώς. Μετά την παταγώδη αποτυχία της να αναθεωρήσει το αρ. 16 του συντάγματος (λόγω του ανυποχώρητου αγώνα του φοιτητικού κινήματος), η κυβέρνηση με τις επιταγές της Ε.Ε ακολουθώντας την ίδια αυταρχική πολιτική ψήφισε το ν.Πλαίσιο(4ετή αναπτυξιακά προγράμματα,άσυλο,διαγραφή σπουδαστών,όριο σπουδών 2ν, λίστες συγγραμμάτων)και τον νόμο για τα ΤΕΙ. Συνεχίζοντας τη λογική του «διαλόγου», ψηφίστικε η αναγνώριση των δικαιωμάτων των ιδιωτικών κολεγίων επειχειρώντας έτσι να περάσει την ιδιωτικοποίηση της παιδείας απο την πίσω πόρτα, για μια εκπαίδευση δυο ταχυτήτων για λίγους και εκλεκτούς. Το νέο πολυνομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση είναι ένα σύνολο άκρως αντι-εκπαιδευτικών και τεχνοκρατικών διατάξεων, που στόχο έχουν να καταργηθούν τα εκπαιδευτικά στεγανά και να μπει τάξη στο ρόλο της Δια Βίου Μάθησης(ΔΒΜ) ως κλειδί για την ανάπτυξη της χώρας. Η τυπική (το εκπαιδευτικό σύστημα των τριών βαθμίδων), η μη τυπική (το πλέγμα της κατάρτισης ΙΕΚ-ΚΕΚ-σχολές ΟΑΕΔ, κλπ) και η άτυπη εκπαίδευση, θα αξιολογούνται απο τον Εθνικό Φορέα Πιστοποίησης και θα κατατάσουν τη νεολαία σε επίπεδα με βάση το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων(ΕΠΠ). Το ΕΠΠ κατατάσει την εκπαίδευση σε οκτώ βαθμίδες με βάσει τις αποκτηθήσες γνώσεις-δεξιότητες-ικανότητες, αποτελώντας τομή και συνέχεια όλων των αντι-εκπαιδευτικών νόμων. Γνώση, δεξιότητα και ικανότητα θα αξολογούνται με πιστωτικές μονάδες, που θα μπορούν να μεταφέρονται απο το ένα σύστημα στο άλλο, συνδιάζοντας έτσι την τυπική με την άτυπη εκπαίδευση,στοιχείο εξαιρετικά αντιδραστικό αφού το πτυχίο μετατρέπεται σε ένα σύνολο πιστωτικών μονάδων που θα καθορίζουνται στο φάκελο προσόντων κάθε εργαζόμενου. Ετσι επιδιώκεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση στις συλλογικές διεκδικήσεις , μέσα απο τον κατακερματισμό της σύγχρονης νεολαίας. Καθένας πλέον μπαίνει σε ένα κυνήγι να αποκτήσει απο διαφορετικούς φορείς εκπαίδευσης μια σειρά απο πστωτκές μονάδες υπο την απειλή της απόλυσης, της μείωσης μισθού κοκ. Το πρόγραμμα ΔΒΜ θα χρηματοδοτείται απο το κράτος (θα αποσύρεται αν η αποδοτικότητα δεν είναι ικανοποιητική) και απο επιχορηγήσεις με εξέχοντα ρόλο τους ιδ.φορείς. Βλέπουμε ξεκάθαρα οτι η κυβέρνηση με την στήριξη ΝΔ-ΛΑΟΣ, πιστή στο μνημόνιο που υπέγραψε με την ΕΕ-ΔΝΤ θέλει την εκπαίδευση υπηρεσία και όχι δικαίωμα, την οποία οι εργαζόμενοι και η νεολαία θα πληρώνουν.






Εντός των τειχών του ΤΕΙ Πειραιά
Το σύνολο των αντι-εκπαιδευτικών μέτρων έρχονται να ολοκληρώσουν την διαδικασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αγγίζοντας όλα τα κομμάτια της τριτοβάθμιας εκπαίδευση, χωρίς να μένει ανεπιρέαστο το δικό μας ΤΕΙ. Μια σερά απο αντιδραστικά μέτρα που έρχονται να εντατικοποιήσουν και άλλο τους ρυθμούς σπουδών, βάζοντας μια σειρά απο φραγμούς (αλυσίδες, πυραμίδες, υποχρεωτικές ασκήσεις πράξεις) , αλλαγές στα προγράμματα σπουδών κάνοντας της καθημερινότητα των σπουδαστών όλο και πιο δύσκολη. Η συνεργασία του ΤΕΙ με ιδιωτικές εταιρίες , με ανταποδοτικά κριτήρια για έρευνα για τις ανάγκες της αγοράς, για την πρακτική άσκηση που οι σπουδαστές γίνονται «λεία» στα χέρια των ιδιωτών , που απασχολούνται με μισθούς πείνας σε καθεστώς μεσαίωνα χωρίς καμία ελευθερία. Μια σειρά απο αυταρχικά μέτρα στο όνομα της «ανωτατοποίησης», την αξιολόγηση με οικονομικά κριτήρια , τις λίστες συγραμμάτων, τα πειθαρχικά συμβούλια, την διανομή των βιβλίων απο ιδιώτες, τις ουρές σπουδαστών στις λίστες αναμονής στα εργαστήρια και η κατάργηση της διπλής εξεταστικής διασπώντας τα εξάμηνα σε μονά-ζυγά.
Μπροστά στην νέα άγρια πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν, οι καθεστωτικές δυνάμεις της σχολής ΠΑΣΠ-ΔΑΠ, συναινούν με την πολιτική του ΔΝΤ και της ΕΕ, στηρίζοντας ξεκάθαρα όλους τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους, προσπαθώντας να διαμορφώσουν ένα κλίμα ηττοπάθειας εντός της σχολής. Προσπαθούν να διασπάσουν οποιαδήποτε λογική συλλογικών αγώνων, αποπροσανατολίζοντας τους σπουδαστές με σημειώσεις, πάρτυ και διάφορα άλλα, λέγοντάς τους την ίδια στιγμή οτι τα μέτρα αυτα είναι αναγκαια. Συνεχίζοντας να έχουν σχέσης διαπλοκής με τους «μεγαλοκαθηγητάδες» και την διοίκηση της σχολής , παίζοντας το μακρύ χέρι των κυβερνητικών επιλογών. Η ΔΑΠ αποτελεί στρατηγικό συμμαχο της ΠΑΣΠ στην επίθεση, κάνοντας κριτική στην σκληρότητα των μέτρων, την στιγμή που επι ημερών ΝΔ ψηφήστικε ο νόμος για τα ΤΕΙ, η καταστολή στα κινήματα και η επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερείες της νεολαίας εντάθηκαν με αφορμή την εξέγερση του Δεκέμβρη. Από την άλλη η επίσημη αριστερά ούτε θέλει ούτε και μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε μαχητικούς αγώνες διαρκείας, για την ανατροπή της επίθεσης. Η ΠΚΣ-ΚΝΕ πέρα απο την προκύρηξη απεργιών με το ΠΑΜΕ, μένει στην λογική της περιχαράκωσης-απομόνωσης, συσπειρώνοντας κόσμο με στόχο την ισχυροποίηση του κόμματος. Στην λογική οτι οι αγώνες δεν μπορούν να νικήσουν στο σήμερα, πράγμα που φάνηκε απο την απουσία της απο της κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη. Απο την δημιοργία του ΜΑΣ και των «ανοιχτών» επιτροπών αγώνα, στα πλαίσια συσπείρωσης και ενότητας με τις θέσεις του ΚΚΕ χωρίς την συμμετοχή κανενός αλλου. Όλα αυτά δημιουργούν μια εκρηκτική ατμόσφαιρα στο χώρο του ΤΕΙ που δεν αγγίζει μόνο τον κόσμο των σπουδών αλλά και των εργαζόμενων που στελεχώνουν δυναμικές θέσεις της σχολής. Αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας, η υποχρηματοδότηση της σχολής, η παράδοση της καθαριότητας σε ιδ.επιχείεηση, η μείωση του προσωπικού, οι απολύσεις καθώς και οι απλήρωτοι έκτακτοί καθηγητές που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας(με 150 μόνιμους έναντι 750 εκτάκτων).Ήδη απο το προηγούμενο εξάμηνο μεγάλο μέρος των εκτάκτων διεκδικεί τα δεδουλευμένα απέχοντας απο την εκπαιδευτική διαδικασία, με την πλήρη στήριξη και αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα που συνεχίζουν απο μέρος των σπουδαστών και ριζοσπαστικών δυνάμεων της σχολής. Όλα αυτα εμπαιδώνουν μια συνολική επιθεση σε βάρος όλου του κοινωνικού σχηματισμού, επιβάλοντας με μια σειρά απο εξωντοτικά μέτρα(μείωση μισθών, συντάξεων, μείωση του βασικού μισθού, αύξηση του ΦΠΑ κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κλπ)εγκαθυδρίοντας έναν νέο εργασιακό και εκπαιδευτικό μεσαίωνα. Η ιδεολογική τρομοκρατία και η καταστολή αποτελούν τα πιο σημαντικά όπλα στην φαρέτρα τους. Δεν μας πείθει η πολιτική που απαιτεί να κάνουμε θυσίες στον όνομα της διάσωσης της εθνικής οικονομίας, στο όνομα της «εθνικής ενότητας». Εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι είμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα!
Για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε από το πιο μικρό μέχρι το μεγαλύτερο εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος, των συλλογικών αγώνων και διεκδικήσεων. Με φοιτητικό κίνημα Αντικυβερνητικό, Αντι – Ε.Ε, Ανατρεπτικό που θα συγκρούεται μ’αυτή την πολιτική. Με κοινό μέτωπο παιδείας –εργασιας στην βάση των σημερινών αναγκών που θα μπορεί να έρθει σε συνολική ρήξη με την αστική πολιτική για την ανατροπή της επίθεσης και θα διεκδηκεί βάζοντας μπροστά τις ανάγκες της νεολαίας και των εργαζομένων. Που θα συνδέεται και θα αντιλαμβάνεται τον αγώνα των εργαζομένων σαν δικό του αγώνα, από τη σκοπιά της εργασιακής του προοπτικής. Σε αυτό τον αγώνα, το φοιτητικό κίνημα θέλουμε να συμμετέχει όχι από τη σκοπιά της αλληλεγγύης στο εργατικό κίνημα αλλά με ενεργητικό – πρωταγωνιστικό τρόπο. Κάτι που φάνηκε με τον πιο δυναμικό τρόπο τις χρονιές που μας πέρασαν. Μετά από πρωτοβουλία της ΕΑΑΚ και άλλων ριζοσπαστικών δυνάμεων στα ΤΕΙ και τα παν/ήμια ξέσπασε το πιο μαζικό κίνημα των τελευταίων ετών το οποίο συμπαρέσυρε μαζί του και τους εργαζόμενους ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου. Την πολιτική της υποβάθμισης των πτυχίων, της κατάργησης κάθε επαγγελματικού και εργασιακού δικαιώματος, της εργασιακής ανασφάλειας και περιπλάνησης, ρατσισμού και των πολέμων. Κόντρα στη λογική του βολέματος να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις , για να βγούμε νικητές στις μάχες που ανοίγονται μπροστά μας.
Αλλά τι είναι Γενική Συνέλευση? Είναι το ανώτατο όργανο του σπουδαστικού συλλόγου(στο σύλλογο συμμετέχουν όλοι οι σπουδαστές). Η Γενική Συνέλευση είναι μια διαδικασία όπου όλοι έχουν δικαίωμα να μιλήσουν, να εκφράσουν την άποψή τους να κάνουν προτάσεις και να ψηφίζουν για θέματα που αφορούν τη σχολή και την κοινωνία.. Για να μπορούμε να αποφασίζουμε να αποφασίζουμε με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και όχι να αποφασίζουν άλλοι (εκπρόσωποι, καθηγητές κλπ.)για τη ζωή μας και το μέλλον μας.
Τι είναι το Διοικητικό Συμβούλιο? Το Δ.Σ. έχει 11 έδρες (μέλη) που προκύπτουν από τα αποτελέσματα των σπουδαστικών εκλογών. Είναι προφανές ότι είναι ένα γραφειοκρατικό όργανο αφού αποφασίζουν 11 άτομα, που ουσιαστικά δεν ελέγχονται από κανένα, για το σύνολο των σπουδαστών. Τα Δ.Σ. στηρίζουν πάγια οι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που πιστεύουν ότι η πολιτική πρέπει να γίνεται μόνο μέσω αντιπροσώπων αλλά και η ΠΚΣ η οποία έχει την τάση να εγκλωβίζει το κίνημα σε κοινοβουλευτικού τύπου πρακτικές.
Για την ιστορία
Τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ δημιουργήθηκαν στις αρχές του 1990, ως απόκυμα του μεγάλου φοιτητικού και μαθητικού κινήματος απέναντι στον αντι-εκπαιδευτικό νόμο Κοντογιαννόπουλου. Η αναπάντεχη αντίδραση της νεολαίας ενάντια στο πολυνομοσχέδιο δημιούργησε ένα κίνημα παλλαϊκού χαρακτήρα που εκφράστηκε μέσα απο μαζικές καταλήψεις σχολείων και σχολών , συγκρούσεις με την αστυνομία και μαζικότατες πορείες σε όλη την Ελλάδα. Η πιο μεγάλη σελίδα γράφτηκε στις 9/1/91 με την δολοφονία του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα(ενώ προσπαθούσει να υπερασπιστεί τους μαθητές του, που είχαν καταλάβει το σχολείο τους) απο τον Γ.Καλαμπόκα πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαϊας, πράγμα που καταδείκνυε την προσπάθεια καταστολής των κινητοποιήσεων. Το κίνημα αυτό ήταν το πρώτο μαζικό και μαχητικό κίνημα μετά το συμβιβασμό της επίσημης αριστεράς το καλοκαίρι του ’89. Ο δρόμος για σοβαρές πολιτικές και ιδεολογικές υποχωρήσεις είχε στρωθεί και η επίσημη αριστερά είχε πέσει στον κυβερνιτισμό και την συναίνεση. Η ίδια λογική θα οδηγήσει λίγους μήνες αργότερα σε μια οικουμενική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ενιαίου ΣΥΝ(«Συνασπισμός της αριστεράς και της προόδου» μεταξύ ΚΚΕ-ΕΑΡ). Σε συνδυασμό με την κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού στα τέλη του ’90, δημιουργήθηκε ένα κενό εκπροσώπησης, εκείνων που δεν αποδέχθηκαν την «ήττα» και συνέχισαν να παλεύουν για τα ονειρά τους. Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση, δημιουργήθηκε σε μια προσπάθεια αμφισβήτησης των κυρίαρχων πολιτικών αλλα επανεμφάνισης μεσα στα πανεπιστήμια & τα ΤΕΙ μιας αριστεράς που σε θεωρητικό, αλλά και πρακτικό επίπεδο θα άρθρωνε αντιστάσεις απέναντι στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που σάρωναν τα πάντα αλλα και θα αρνούνταν μια διαχειριστική λογική που ακολουθούσε και ακολουθεί η επίσημη αριστερά. Στη λογική αυτή και στο πείσμα όσων φώναζαν για την πτώση των ιδανικών και το τέλος της ιστορίας , δημιουργήθηκε και στο ΤΕΙ Πειραιά η Μ.ΑΡ.Κ.Σ , ως ένα απο τα σχήματά της.
Και εμείς??
Η Μαχόμενη ΑΡιστερή Κίνηση Σπουδαστών είναι ένα ανεξάρτητο σχήμα που δρα στο ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ και είναι μέρος της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (Ε.Α.Α.Κ).Όχι η αριστερά κάτοχος της απόλυτης αλήθειας και των έτοιμων απαντήσεων σε όλα και που εναποθέτει τα πάντα στην «άλλη κοινωνία», ούτε και η αριστερά της συναίνεσης και της υποταγής με το καπιταλιστικό εφικτό χωρίς διάθεση για μαζικούς ανατρεπτικούς αγώνες. Για μας ζητούμενο είναι μια άλλη αριστερά. Μια αριστερά που θα έχει πολιτικές απαντήσεις από τη σκοπιά της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Που θα έρχεται σε ρήξη με τις λογικές του «εφικτού», της εθνικής ανάπτυξης της υποστολής των κοινωνικών συγκρούσεων στο όνομα της συναίνεσης και εθνικής ομοψυχίας, αλλά που θα προβάλλει το ρεαλισμό των κοινωνικών αγώνων. Μια Αριστερά: • Ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και ιδεολογία, σε μορφές και περιεχόμενο, από εργοδοτικούς και καθηγητικούς μηχανισμούς • Αντικαπιταλιστική, που θα έρχεται σε ρήξη με την επίσημη πολιτική και το κράτος από τη σκοπιά των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας φοιτητών και εργαζόμενων. • Νικηφόρα, που θα πετυχαίνει υλικές νίκες στους αγώνες και θα αλλάζει συνειδήσεις, στη μάχη για τη συνολική απάντηση στη βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε. Αυτή την αριστερά θέλει να εκφράσει η ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ στην οποία συμμετέχει το σχήμα μας.
ΕΝΙΑΙΑ γιατί παλεύει σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ μέσα από Γενικές Συνελεύσεις με κοινά αιτήματα, καταφέρνοντας να συνενώσει τους φοιτητές με τους σπουδαστές διεκδικώντας Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση με ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο και όλα τα επαγγελματικά-εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Για δημόσια και δωρεάν παιδεία –σίτιση-στέγαση για όλους. Ενάντια στους δύο κύκλους σπουδών, τις διδακτικές μονάδες, ιδιωτικά /μη κρατικά πανεπιστήμια και Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ).
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ από κόμματα, μεγαλοκαθηγητάδες, πρυτάνεις –προέδρους και την επίσημη πολιτική. Χωρίς «φωτισμένους καθοδηγητές» και κομματικές γραμμές. Με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, σχήματα σε κάθε σχολή και πανελλαδικά συντονιστικά η Ε.Α.Α.Κ αποφασίζει και παρεμβαίνει στις σχολές από τη σκοπιά των αναγκών και των δικαιωμάτων της νεολαίας και των εργαζομένων. ΑΡΙΣΤΕΡΗ γιατί επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε με τους καταπιεζόμενους και όχι με τους καταπιεστές που διαχειρίζονται τις ζωές μας χωρίς να μας λογαριάζουν. Επειδή σε ότι μας θέλει υποταγμένους απαντάμε με μαζικούς, ενωτικούς, ανυπότακτους αγώνες στη βάση των ευρύτερων κοινωνικών αναγκών. Γιατί τα όνειρά μας δεν χωράνε στο καθεστώς της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αλλά ούτε στα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Θα τα πούμε στους διαδρόμους της σχολής, στις Γενικές Συνελεύσεις και στους δρόμους του αγώνα…
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!